ANLATACAK NE ÇOK ŞEY VARDI OYSA Kİ...

Uzun zamandır sevgili blogumla ilgilenemediğimin farkındayım, oysa ki ne kadar çok konu biriktirmiştim buraya yazmak için. İki haftadır İstanbul trafiğinde araba kullanmaya başladım, gün gün araba sevdası başlığıyla maceralarımı yazacaktım mesela, ilk kez 5.vitesi kullanmanın verdiği heyecanı, yokuşta aracı kaydırmadan kaldırmamın haklı gururunu, ilk iki gün araba kullanırken müzik dinleyemediğimi, ilk cuma trafiği kabusumu anlatacaktım :)

Ya da her yıl Hıdrellez gecesi annemin bahçedeki taze soğan saplarına bağladığı siyah-beyaz sefa&cefa iplerini yazacaktım. Her sene malum gece taze soğanın yeşil saplarının boylarını keserek eşitler, birine siyah birine beyaz iplik bağlar her birimiz için. Ertesi sabah da erkenden kalkıp soğan saplarını kontrol eder benim anneciğim hangisi uzamış diye. Siyah ipliğin bağlı olduğu sap uzarsa cefa, beyaz ipliğin bağlı olduğu sap uzarsa sefa içinde geçeceğine inanır bir senenin. Her sene de “bir daha ip bağlamayacağım, yine cefa uzamış” der, ama bu alışkanlığından bir türlü vazgeçemezdi. Ta ki bu seneye kadar, bahçesinden uzakta olduğu için bağlayamadı ipliklerini annem, söylendi durdu hep bunun için.

Geçen hafta sonu yaptığım küçük tatil kaçamağını yazacaktım detaylı, deniz kenarında olmanın bana nasıl iyi geldiğini (sanırım bunu da gerçekleştiremeyeğim, umarım bir iki fotoğraf ekleyebilirim buraya).

Yeni işimi daha doğrusu işyerimi yazacaktım, çiçeklerimin fotoğraflarını çekip buraya ekleyecektim [ama orkidem dışında hepsi kurudu (suyun içinde ve kökü olmayan orkideye nasıl bakılır bilen varsa tavsiye bekliyorum acilen!!!), herşeyin tam istediğim gibi gitmesinin beni korkuttuğunu, vaktiyle bir arkadaşımın söylediği “çalıştığın pozisyon değil firma önemlidir ve seçimleri buna göre yapmak gerekir” sözünün ne kadar doğru olduğunu vs. vs. vs...

Yazamadım çünkü vakit bulamıyorum, ama en azından yukarıda kısa bir özet geçtim. Bundan sonra umarım yazmak istediğim herşeyi böyle topluca değil de ayrı başlıklar altında yazabilirim buraya...